Kan een vrouw zacht zijn zonder man?

Tijdens de laatste vrouwencirkel kwam een interessant onderwerp naar voren: zacht blijven.

Aan het begin van de vrouwencirkel begeleidde ik een meditatie waarin we in onze receptieve, vrouwelijke staat kwamen. We voelden de energie van de bomen die ons omringden door ons heen stromen. We konden ontvangen van de aarde waarop we zaten, en we ervaarden dat wat we door ons heen lieten gaan, niet van ons was en ook niets met ons te maken had. Dit alles zonder onszelf erin te verliezen.

Een staat die in mijn optiek heel natuurlijk is voor een vrouw.

Toch kwam in het gesprek naar voren dat het zeker niet een staat is die ieder van ons altijd even makkelijk kan ervaren.

Vooral werd duidelijk dat, bij het gemis van het bijzijn van onze vriend, het vaak al moeilijker werd om deze staat te ervaren.

Kan een vrouw alleen maar in haar vrouwelijke, receptieve staat zijn als er een man is?

Iets in mij wil daar absoluut niet meteen ‘ja’ op zeggen. Het lijkt mij een zeer beklemmend idee. Maar toch kan ik niet ontkennen dat er iets in mij zit dat hier wel een vorm van waarheid in ziet.

Wat voor mij in ieder geval al duidelijk is, is dat het nodig is om je veilig te voelen om in een staat van receptiviteit te komen als vrouw. Een man kan daarin zeker een enorme dosis veiligheid bieden.

Ik ben er persoonlijk van overtuigd dat veiligheid ook grotendeels intern te vinden is. Wanneer je een bepaalde hoeveelheid trauma hebt geheeld, zul je je automatisch veiliger voelen in de wereld. Je zult dan niet alleen de wereld als veiliger ervaren, maar ook jezelf. Wanneer je je eigen grenzen naleeft, vertrouw je jezelf met jezelf. Je leunt dus minder op een ander om die vorm van veiligheid te waarborgen.

Maar niet alle veiligheid is in jezelf te vinden. Ook je omgeving speelt een grote rol. Zo merk ik een heel groot verschil in mijn eigen gevoel van veiligheid sinds ik in het bos woon. Dat betekent overigens niet dat iedereen zich het meest veilig zal voelen in een huisje in het bos. Wel is duidelijk dat de omgeving een grote invloed heeft op het gevoel van veiligheid, en dus automatisch ook op je capaciteit als vrouw om in een receptieve staat te zijn.

Oké, trauma helen en je omgeving. Maar de man dan?

Mensen zijn groepsdieren. Ik kan me ergeren aan het feit dat in de Nederlandse cultuur zo sterk wordt verwacht dat je alles alleen moet kunnen doen. Dat gaat namelijk compleet tegen je biologie in. Ook denk ik dat het tegen de biologie van een vrouw ingaat om altijd door het leven te gaan zonder man (nu heb ik het even niet over seksuele oriëntaties).

Een man is voor een vrouw dus zeker belangrijk om in de staat van receptieve vrouwelijkheid te komen.

Misschien merk je dat je je zonder je vriend zeer onveilig voelt in de stad, of dat je zonder hem snel terugvalt in oude patronen. Dit zijn in mijn ogen signalen die erop wijzen dat je nog meer veiligheid in jezelf kunt ontwikkelen. Het bijzijn van een man kan zeker helpen om daarin te groeien, maar als je vrij snel terugvalt in patronen die duiden op onveiligheid (bijvoorbeeld niet goed eten, jezelf overeten, niet kunnen stoppen met werken, of jezelf verstoppen in series, YouTube en Instagram), dan kun je je afvragen of je misschien niet wat te veel op de ander leunt om je veilig te voelen.

Mijn conclusie is dat vrouwen veiligheid nodig hebben (mannen ook, uiteraard).
Die veiligheid kan op verschillende manieren bevorderd worden. In veel gevallen kan de aanwezigheid van een man daar enorm bij helpen.

Liefs,
Renske ❤️